Oferujemy zajęcia wspomagające wszechstronny rozwój.
Uczeń jest kwalifikowany na terapie na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. To właśnie w orzeczeniu znajdują się zalecenia do pracy, potrzeby edukacyjne i terapeutyczne dziecka oraz propozycje pomocy psychologiczno – pedagogicznej.
Zajęcia terapeutyczne są realizowane z uczniem indywidualnie lub w małych grupach.

Integracja Sensoryczna
Jest to nowoczesna metoda diagnozy i terapii, która istotnie wpływa na poprawę umiejętności czytania, pisania, mowy oraz na ogólną sprawność ruchową. Zajęcia mają charakter zabawy ruchowej, są bardzo atrakcyjne dla dzieci, a zarazem wpływają pozytywnie na rozwój psychoruchowy dziecka. Zadaniem terapii integracji sensorycznej jest dostarczenie dziecku odpowiednich dawek bodźców sensorycznych w celu usprawnieniu funkcjonowania systemów zmysłowych.

Biofeedback 
Terapia ma za zadanie pobudzenie przewodnictwa bioelektrycznego mózgu, wytwarzanie nowych i zmianę istniejących połączeń neuronalnych. Oznacza to, że w toku terapii EEG Biofeedback możemy nie tylko zoptymalizować funkcjonowanie procesów poznawczych, ale także zminimalizować dysfunkcje funkcjonowania mózgu, w których występuje nieprawidłowy rytm fal.
Celem terapii jest wytrenowanie oraz utrwalenie prawidłowej amplitudy fal mózgowych. Wykorzystując plastyczność mózgu trenowane „umiejętności” zaczynają zachodzić automatycznie, co przekłada się na ogólne funkcjonowanie w życiu codziennym.
Kwalifikacja do zajęć rozpatrywana jest indywidualnie, po uwzględnieniu potrzeb i możliwości danego ucznia. 

Terapia czaszkowo-krzyżowa i powięziowa
Terapia czaszkowo-krzyżowa oraz rozluźnienie mięśniowo-powięziowe są oddziaływaniami manualnymi uwalniającymi napięcia całego organizmu przez nieinwazyjną, delikatną formę dotyku i manipulacji w okolicach kręgosłupa, czaszki, kości krzyżowej, klatki piersiowej i wszystkich błon łącznotkankowych organizmu.
Terapia czaszkowo-krzyżowa stosowana jest w celu regulacji rytmu tętnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, co prowadzi do prawidłowego funkcjonowania wszystkich narządów wewnętrznych. Metoda ta pomaga w następujących problemach: psychoza, spektrum autyzmu, nadpobudliwość, zaburzenia koncentracji, dysleksja, stres, bóle i zawroty głowy, migreny, nawrotowe zaenia uszu, porażenie mózgowe.
Terapia pogłębia oddech u astmatyków, likwiduje napięciowe bóle brzucha, poprawia krążenie i pracę układu limfatycznego, stabilizuje ciśnienie, nasila działanie leków.
Metoda jest całkowicie bezpieczna dla wszystkich, począwszy od noworodków po ludzi w podeszłym wieku. Doskonale wspomaga inne specjalistyczne oddziaływania edukacyjne i terapeutyczne.

Logopedia
Zaburzenia komunikacji dotyczą większości dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Trudności w porozumiewania się z otoczeniem są u nich bardzo zróżnicowane - od nieprawidłowej wymowy jednej lub kilku głosek po całkowity brak mowy.
Dla wszystkich uczniów, u których występują jakiekolwiek deficyty w tym zakresie, organizowane są zajęcia logopedyczne.
Głównym celem terapii jest budowanie kompetencji językowej i komunikacyjnej uczniów. Zajęcia zmierzają do rozwijania i usprawniania umiejętności komunikowania się z otoczeniem na poziomie odpowiadającym indywidualnym możliwościom (za pomocą komunikacji werbalnej i niewerbalnej). Uczniowie rozwijają też umiejętności odbioru i rozumienia nadawanych informacji, poszerzają zasób słownictwa biernego i czynnego. Dzieci nie posługujące się mową kształcą umiejętności komunikowania się z wykorzystaniem sposobów alternatywnych (piktogramy, PCS, PEGS, gesty, zdjęcia).
U uczniów, u których występują zaburzenia w obrębie funkcji prymarnych, głównym celem zajęć jest usprawnianie czynności fizjologicznych (połykania, gryzienia, żucia) oraz stymulacja funkcji związanych z mową (m.in. oddechowych i fonacyjnych). Równolegle prowadzone są ćwiczenia stymulujące ogólny rozwój dziecka- percepcję wzrokową, słuchową, orientację przestrzenną oraz sprawność motoryczną.

Alternatywne i wspomagające metody komunikacji
Alternatywne i wspomagające metody komunikacji - (ang. augmentative and alternative communication) - (AAC) jest to grupa metod, które polegają na używaniu w komunikacji znaków opierających się na gestach, obrazkach, symbolach, przedmiotach.
Podczas zajęć stosowane są wspomagające formy komunikacji umożliwiające budowanie podstaw komunikacji, intencji komunikacyjnej, wymiany, zabawy relacyjnej, wspólnego pola uwagi, kontaktu wzrokowego. Na lekcjach uczniowie używają znaków graficznych, manualnych lub przestrzenno-dotykowych, uczą się komunikacji funkcjonalnej, spontanicznej, zrozumiałej dla wszystkich, dzięki temu mogą dokonywać wyborów, podejmować decyzje, pytać, opowiadać, wyrażać myśli i uczucia, porozumiewać się. W trakcie zajęć za pomocą metody PECS – (Picture Exchange Communication System) uczymy naszych uczniów, jak się komunikować stosując pojedyncze ikony, w późniejszych fazach uczą się konstruować pełne zdania. Każdy uczeń posiada osobistą pomoc do komunikacji, książkę, tablice, które dają możliwość nawiązania kontaktu z drugą osobą w różnych sytuacjach społecznych.

Terapia ręki
Terapia ręki jest zestawem ćwiczeń opracowanych z myślą o dzieciach, które mają problemy z motoryką małą, a dokładniej chwytaniem przedmiotów, rysowaniem, pisaniem, wycinaniem, sznurowaniem butów i innymi czynnościami wymagającymi precyzji i pewnego chwytu.
W ramach terapii wykonywane są ćwiczenia dobrane pod kątem zapotrzebowania danego dziecka. Zazwyczaj zadania przybierają formę zabawy, co ma znaczenie szczególnie w przypadku najmłodszych.
Terapia ręki często stanowi uzupełnienie ćwiczeń logopedycznych, ponieważ  istnieje ścisły związek między rozwojem ruchowym dziecka, szczególnie rozwojem motoryki precyzyjnej, a jego rozwojem mowy.
Terapię ręki wdraża się w następujących przypadkach:
• problemów z samoobsługą,
• obniżonego lub podwyższonego napięcia mięśniowego w górnych partiach ciała,
• trudności z wykonywaniem precyzyjnych ruchów, manipulowaniem przedmiotami,
• zaburzeń związanych z koordynowaniem obu rąk,
• nieadekwatnej szybkości ruchów do wykonywanej czynności,
• niechęci do dotykania nowych rzeczy, badania różnych struktur za pomocą dotyku,
• potrzeby dostymulowania, np. przez silny dotyk,
• zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej.
 
Gimnastyka korekcyjna
Ćwiczenia w ramach gimnastyki korekcyjnej są prowadzone indywidualnie lub grupowo. Ich głównym celem jest wyrabianie nawyku prawidłowej postawy ciała. Dzięki atrakcyjnemu sprzętowi i zabawowej formie, ćwiczenia te sprawiają uczniom wiele radości, a zarazem pozytywnie wpływają na ich fizyczną kondycję i minimalizują skutki nieprawidłowych nawyków związanych ze złą postawą ciała.

Terapia neurotaktylna
Jest rodzajem masażu, który pobudza oraz przygotowuje receptory skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensorycznych pochodzących z otoczenia. Zwiększa świadomość ciała i reguluje zaburzenia skóry w odbiorze wrażeń dotykowych. Reguluje reakcje mózgu na informacje pochodzące ze skóry i mięśni. Normalizujące działanie potwierdzone w pracy z dziećmi i dorosłymi, pozwala na łączenie terapii taktylnej z różnymi innymi technikami rehabilitacji, z masażami oraz stosowanie jej oddzielnie jako metodę relaksującą i wspierającą rozwój dziecka.
 
Integracja bilateralna
To współpraca i koordynacja  – rozwój automatycznej dwustronnej integracji poprzez wykorzystanie aktywności fizycznej dla każdego człowieka ma daleko idące konsekwencje. Z powodu dwustronnej integracji wpływamy na motorykę małą, zdolność do koordynowania wszystkich części ciała, rozwijanie lateralizacji przez jednoczesne ćwiczenie jednej strony ciała, podczas gdy druga strona wykonuje ruchy przeciwne.
Integracja bilateralna jest przeznaczony dla dzieci, które doświadczają problemów związanych z :
• obniżoną koordynacją obustronną,
• trudnościami w orientacji przestrzennej,
• nieumiejętnością różnicowania stron prawa/lewa.

Terapia pedagogiczna (ogólnorozwojowa)
Najważniejszym celem terapii pedagogicznej jest stymulowanie ogólnego rozwoju ucznia – umysłowego, psychicznego, emocjonalnego i poznawczego.
W procesie terapii pedagogicznej zwraca się szczególną uwagę na usprawnianie percepcji wzrokowej i słuchowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, pamięci wzrokowej i słuchowej, sprawności ruchowej zarówno w obrębie motoryki małej – sprawności ręki, jak i motoryki dużej, dotyczącej całego ciała, usprawniania grafomotorycznego, ćwiczenia koncentracji uwagi i orientacji w przestrzeni.

Trening Umiejętności Społecznych (TUS)
Trening umiejętności społecznych to okazja do kształtowania umiejętności komunikacyjnych, współpracy w grupie, rozwiązywania konfliktów, radzenia sobie z emocjami oraz modyfikowania zachowań na bardziej aprobowane społecznie. Są to zajęcia grupowe skierowane do wszystkich dzieci, które mają trudności w relacjach społecznych zarówno z rówieśnikami jak i dorosłymi.